Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Katarzyna Orłowska. Sportsmenka z Nysy przejechała ponad 1000 km!

Fabian Miszkiel
Sportsmenka z Nysy wzięła udział w wyścigu kolarskim Bałtyk-Bieszczady.
Sportsmenka z Nysy wzięła udział w wyścigu kolarskim Bałtyk-Bieszczady. Archiwum prywatne
Sportsmenka z Nysy wzięła udział w wyścigu kolarskim Bałtyk-Bieszczady. Ponad 1000 km przejechała w 43 godziny i 8 minut. Po drodze nie spała.

Stresowałaś się przed startem?
Chłopaki z grupy startowej śmiali się, że jestem spanikowana. Pierwszy raz taki duży dystans miałam pokonać rowerem. Przygotowywałam się od grudnia. Jeździłam po 70 i 100 km dziennie. Miałam też inne starty. W czerwcu były kwalifikacje w Maratonie Śląskim na dystansie 500 km. Przejechałam go w 19 godzin. Byłam styrana. Pomyślałam: „Jak byłam taka zmęczona po 500 km, to jak przejadę 1000?

Ale w końcu pojechałaś?
Byłam jedyną zawodniczką z Nysy. Do Świnoujścia dotarłam pociągiem. Wszyscy radzili, żeby w pociągu się przespać na zapas. Nie udało się. Byłam nabuzowana zawodami. Całą drogę myślałam, jak to będzie. Trochę udało się zrelaksować na plaży. Cały piątek tam spędziłam z koleżanką z Dąbrowy Górniczej. Było upalnie. Dopiero następnego dnia, kiedy zaczynały się zawody, ochłodziło się. Idealna pogoda na jazdę.

Jak było na starcie?
Było 270 zawodników. Wypuszczali nas w grupach po 5 osób w odstępach 5-minutowych. Co 70 km były punkty kontrolne. Tam podbijało się dziennik. Można było też coś przekąsić i uzupełnić płyny. Po 300 i 700 kilometrach, na dłuższych postojach, można było porządnie zjeść, wziąć prysznic i przespać się. Trafiła mi się bardzo fajna grupa startowa. Tempo szło bardzo wysokie. Po jakichś 30 km dogoniliśmy grupę startującą 5 minut wcześniej, a potem jeszcze koleżankę i czekał też na nas kolega z zespołu. Jechaliśmy pod wiatr, ale równo pracowaliśmy na zmianach. Wieczorem, około godz. 20 dojechaliśmy do pierwszego głównego bufetu na 300 km. Nie zmęczyłam się za bardzo na tym odcinku. Adrenalina jeszcze trzymała.

Zobacz też: Rowerem do pracy i szkoły. Masa Krytyczna w Opolu

Jak wyglądał postój?
Bufety były świetnie przygotowane. Ludzie z obsługi byli bardzo życzliwi i uczynni. Serdecznie zachęcali do posiłków, napełniali bidony. Jeść można było, co dusza zapragnie. Mięsa, makarony, kanapki, ciasta, owoce, kawa i herbata. Na pierwszym postoju wzięliśmy szybki prysznic, przebraliśmy się na noc i zaliczyliśmy posiłek. Wszystko trwało 40 minut i dalej w drogę...

Żadnej drzemki?
Tak. Bałam się nawet, że będę miała kłopoty ze spaniem. Było znośnie. Jak zamykałam oczy, to chłopaki ze mną gadali, podszczypywali. Noc była ciepła, ale trzeba było pilnować trasy.

Była oznaczona, czy ktoś was prowadził?
Nie. Dostaliśmy na komórki ślad trasy na GPS. Każdy z nas miał też podpięty nadajnik. Mieliśmy także rozpiskę trasy z miejscami, gdzie trzeba skręcić.

Noc minęła bez większych przygód?
Właściwie tak. 600 km zrobiliśmy w 22 godziny. Dobrze się jechało, bo było nas przez chwilę nawet 15 osób. Towarzysze powiedzieli, że będziemy jechali tak, żeby zejść poniżej 40 godzin. Wtedy w głowie zapaliła mi się lampka: „Kurcze, takim tempem nie dam rady”. Moim celem było zejście poniżej 46 godzin. Dopadł mnie kryzys.

Co się działo?
Zadzwoniłam do chłopaka i rozpłakałam się. Był ranek. Siadły mi nogi i strasznie łapało mnie spanie. Jechało się z otwartymi oczami, ale na parę sekund film się urywał. Zasypiałam. W Białobrzegach na postoju grupa się rozerwała. Została nas czwórka. Zaczął się upał, bolały mnie stopy, ścięgna Achillesa i tyłek. Odpoczęliśmy tam nieco dłużej. Od Radomia jechaliśmy już w większej grupie i dotarliśmy do strefy bufetowej na 700 km w Iłży.

Udało się tu odsapnąć?
To był drugi dłuższy postój. Można było wziąć prysznic. Na górze miałam świeżutkie pościelone łóżko. Pomyślałam, że położę się na chwilę. Dobrze, że koledzy mnie poganiali, że jedzenie stygnie, żeby szybko wziąć prysznic. Zeszłam na dół, ale spać dalej strasznie mi się chciało. Na zewnątrz przy bufecie były wystawione namioty, a w nich materace. Wyciągnęłam materac przed namiot. Położyłam się i pomyślałam, że nie jadę dalej, nie ruszam. Nie czułam rąk, ani nóg. Koledzy powiedzieli, że mam 10 minut. Zabronili zasypiać. Nie dobudziliby mnie. Wyjechaliśmy.

Było pewnie koszmarnie?
To były najgorsze kilometry. Nogi nie chciały jechać. Do tego upał i otwarta przestrzeń bez drzew. Czwórka się nam rozpadła, bo jeden z kolegów zapomniał notesu z rozpiską trasy i się wrócił, a drugi w pewnym momencie nagle zatrzymał się i poszedł spać na przystanek. Zostałam tylko z trenerem. Strasznie zachciało mi się maślanki. Jeszcze jeden gość, którego dogoniliśmy, majaczył o coca-coli. Zakupy zrobiliśmy w Opatowie. Maślankę wlałam w bidon. Kiedy dotarliśmy do Majdanu Królewskiego, dotarło do mnie, że to już 800 km za nami. Zostało tylko 200.

Było już z górki?
W Majdanie jeden z zawodników zrobił nam miksturę z guaraną i jogurtem. Strasznie rozbolał mnie żołądek. Jedyny plus był taki, że odechciało mi się spać. Było strasznie ciężko, ale w Rzeszowie się uspokoiło. Napiłam się tam gorzkiej herbaty i nagle poczułam się jak nowonarodzona. Spać się nie chciało, żołądek przeszedł Mogłam jechać.

Miałaś jeszcze siły?
Do mety było blisko, ale w zaczęły się już spore górki. Po tylu kilometrach każdy podjazd to było ogromne wyzwanie. Mało tego, w Uhercach Mineralnych jeszcze pomyliliśmy drogę. Znajomi śledzili naszą trasę w internecie i widzieli, że zabłądziliśmy. Wysyłali sms-y, ale w zmęczeniu nie chciało mi się sięgać po komórkę. W końcu się zorientowaliśmy i zawróciliśmy. Mieliśmy godzinę w plecy i trzy podjazdy ekstra.

Byliście już prawie u celu.
W końcu dotarliśmy do Ustrzyk Dolnych. Stamtąd do mety było 50 km. Cały czas pod górę. Nabraliśmy nawet tempa. 10 km przed metą złapało nas gigantyczne oberwanie chmury. Nie dało się jechać, tyle wody było na drodze. Ale i tak się nam udało. Liczyliśmy już wioski do Ustrzyk Górnych. Dojechaliśmy kilka minut przed 5 rano. Poczekaliśmy na siebie i przez metę przeprowadziliśmy rowery.

Katarzyna Orłowska jest członkinią drużyny kolarskiej Rogelli. Jak na debiutantkę wypadła świetnie w organizowanym co dwa lata wyścigu ze Świnoujścia do Ustrzyk Górnych. Zajęła 31. miejsce na 270 zawodników w klasyfikacji generalnej i 22. miejsce w kategorii Open. 21 zawodników przed nią w tej kategorii, to sami mężczyźni.

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Drożeją motocykle sprowadzane z Niemiec

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na nysa.naszemiasto.pl Nasze Miasto