Uczniowie wzięli udział w pobijaniu rekordu, ale najważniejsze jest to, że sami uczyli się miłości do książek

Lektury, powieści, kryminały. Na siedząco, w szkolnej ławce, na korytarzu, a nawet na leżąco, na podłodze.

W Głuchołazach we wtorek 24 października uczniowie Szkoły Podstawowej nr 1 im Krzysztofa Kamila Baczyńskiego uczestniczyli w pobijaniu rekordu ilości uczestników akcji społecznej „Przerwa na czytanie”. Nauczyciele byli zdzwieni, że na gwarnej zazwyczaj przerwie może być tak … cicho.

- Lubię czytać i czytam bardzo dużo. Z koleżankami często czytamy na przerwach w szkole – mówi Hanna Perewizny z klasy VII B. Hania na akcję przyniosła książkę „Złodziejka książek” australijskiego pisarza Markusa Zusaka. – W mojej klasie mnóstwo ludzi ostatnio czyta, ale są też osoby, które nie lubią, nie czytają nawet lektur. Ja lubić czytać dla rozrywki, ale też czytam książki naukowe. To bardzo rozwija, poznaję mnóstwo nowych słów, spraw, tematów.

Ogólnopolską, a nawet międzynarodową akcję „Przerwa na czytanie” wymyślili pracownicy biblioteki pedagogicznej w Gorzowie Wielkopolskim. Edycja polska jest organizowana już po raz ósmy. Każda szkoła może się zgłosić i po prostu czytać, a potem to udokumentować i wysłać organizatorom.

Z roku na rok czytających jest więcej. Przed rokiem w akcji uczestniczyło 578,5 tysiąca osób z prawie 2,7 tysiąca instytucji, nie tylko szkół, w Polsce i w 22 innych krajach. W tym roku może paść kolejny rekord. Tylko w Głuchołazach czytało na przerwie 385 osób, w tym 315 uczniów, 18 przedszkolaków w wieku 3 i 4 lat, oraz 52 osoby dorosłe – nauczyciele i goście szkoły.

- U nas w szkole dużo uczniów czyta na przerwach, a zdarza się, że niektórzy także na lekcji. Po wykonaniu swojego zadania, ukradkiem zaglądają do książek – opowiada Ewa Mochoń, polonistka SP nr 1 i inicjatorka włączenia się szkoły do akcji. – Moi uczniowie czytają dużo, nie zniechęcają ich nawet grube tomiska. Niektórzy robią dla siebie specjalne okładki, żeby nie niszczyć książki. Myślę, że czytelnictwo ma szansę się rozwijać, ale nie ma co zmuszać dziecka do książki. Musi samo po nią sięgnąć. Ważne, żeby dzieci zobaczyły też przykład czytających rodziców czy innych dorosłych.